o śpiewie

См. также в других словарях:

• intonacja — ż I, DCMs. intonacjacji; lm D. intonacjacji (intonacjacyj) 1. jęz. «modulacja głosu, sposób akcentowania wyrazów i zdań przy ich wygłaszaniu; ton muzyczny mowy, jej strona rytmiczno melodyjna» Intonacja wyrazowa, zdaniowa. Intonacja opadająca,… …   Słownik języka polskiego

• intonacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. intonacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} zmiana wysokości tonu przy wymawianiu wyrazów i zdań; modulacja głosu; wymawianie wyrazów i zdań oddające… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Эльснер Ю. К. —         (Elsner) Юзеф Ксаверий (Юзеф Антони Францишек) (1 VI 1769, Гродкув, Силезия 18 IV 1854, поместье Эльснерувка, близ Варшавы) польск. композитор, дирижёр, педагог и муз. обществ. деятель. Начальное муз. образование получил будучи певчим в… …   Музыкальная энциклопедия

• artykulacja — ż I, DCMs. artykulacjacji; lm D. artykulacjacji (artykulacjacyj) 1. jęz. «ruchy narządów mowy powodujące wytwarzanie głosek; wymawianie głoski» ∆ Miejsce artykulacji «miejsce największego zbliżenia narządów mowy przy artykułowaniu danej głoski» 2 …   Słownik języka polskiego

• artykułować — ndk IV, artykułowaćłuję, artykułowaćłujesz, artykułowaćłuj, artykułowaćował, artykułowaćowany 1. jęz. «wykonywać za pomocą narządów mowy ruchy powodujące powstawanie głosek; wymawiać głoski» 2. muz. «wykonywać dany fragment utworu muzycznego… …   Słownik języka polskiego

• doskonalić — ndk VIa, doskonalićlę, doskonalićlisz, doskonalićal, doskonalićlił, doskonalićlony «czynić coraz lepszym, doskonalszym, doprowadzać do doskonałości; ulepszać, poprawiać» Doskonalić swoje umiejętności, zdolności. Doskonalić technikę wykonywania… …   Słownik języka polskiego

• emisja — ż I, DCMs. emisjasji; lm D. emisjasji (emisjasyj) 1. «puszczenie w obieg pieniędzy, papierów wartościowych, znaczków pocztowych; zasób znaków pieniężnych, papierów wartościowych, znaczków pocztowych puszczonych jednocześnie w obieg» Emisja… …   Słownik języka polskiego

• etiuda — ż IV, CMs. etiudaudzie; lm D. etiudaud 1. «utwór muzyczny o założeniach dydaktycznych, przeznaczony do ćwiczeń w celu nabycia biegłości technicznej w grze instrumentalnej lub w śpiewie; wprawka» Grać etiudy. ∆ Etiuda koncertowa «utwór muzyczny… …   Słownik języka polskiego

• figuralny — 1. «o dziele sztuki plastycznej: przedstawiający figury, postacie; mający jako temat lub motyw figury, postacie» Kompozycja, rzeźba figuralna. Malarstwo figuralne. Ornament, relief figuralny. 2. muz. «o muzyce, śpiewie kościelnym: wielogłosowy» …   Słownik języka polskiego

• gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… …   Słownik języka polskiego

• intonować — ndk IV, intonowaćnuję, intonowaćnujesz, intonowaćnuj, intonowaćował, intonowaćowany 1. «w śpiewie zbiorowym: rozpoczynać śpiew, poddawać właściwy ton» Intonować pieśń, hymn. 2. «mówić, wymawiać, odpowiednio akcentując, modulując głos» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego